Betaal de juiste artsen meer

Er zijn nauwelijks nog studenten psychiatrie, terwijl de vraag naar psychische hulp nooit groter was. Het aanbod moet dus omhoog, en dat kan alleen maar door de psychiaters en andere knelpuntdokters correct te vergoeden.

Een ontslagnemende regering zit natuurlijk met de handen gebonden, maar de alarmfase is in de gezondheidszorg toch wel nabij. Aan de vier Vlaamse universiteiten starten volgend academiejaar slechts zeven studenten psychiatrie. Dat zijn mensen die al een opleiding als arts achter de rug hebben, maar nog een paar jaar specialiseren. Er zijn dus maar enkele gekken die zo’n lange studie overhebben voor een bestaan naast de sofa.

Volgens Raf De Rycke, bestuurder bij de Broeders van Liefde, de religieuze orde die in Vlaanderen het gros van de psychiatrische instellingen beheert, is de oorzaak niet ver te zoeken. De ondermaatse beloning is de belangrijkste verklaring, verklaarde hij in het medische vakblad De Specialist. Veel psychiaters zijn de jongste jaren om die reden ook uitgeweken naar Nederland.

De ziekenhuizen klagen dan weer over een tekort aan pediaters. Minister Laurette Onkelinx (PS) wou dat oplossen door elke pediatriedienst in een ziekenhuis te verplichten vanaf volgend jaar op zijn minst vier kinderartsen in dienst te hebben. Dat plan heeft de minister begin september moeten uitstellen. Zeg gerust dat het plan in het gedrang komt omdat de 1500 pediaters in Vlaanderen er niet happig op zijn in ziekenhuizen te werken. Liever ontvangen ze in hun privé- praktijk. Dat gebeurt op afspraak, én ze moeten geen deel van hun honorarium afstaan aan het ziekenhuis.

Vlaanderen gaat er nog altijd prat op dat de zorgsector een van onze sterktes is. We dromen er zelfs van patiënten te kunnen importeren en zo van de gezondheidszorg een economische sleutelfactor te maken. De barsten in dat imago zijn intussen talrijk. Veeg is het voorteken dat tandartsen en psychiaters liever in Nederland werken. Alarmerend is het feit dat ziekenhuizen kreunen onder een gebrek aan verplegend personeel.

Waarom verdient een radioloog in een ziekenhuis zoveel meer dan een psychiater? Ziedaar de grote scheeftrekking: een technische handeling wordt in onze Belgische ziekteverzekering veel beter vergoed dan een consultatie waar enkel werd geluisterd en een intellec-tuele handeling is uitgevoerd. Dat is een oude tegenstelling en die is in 2009 al eens gecorrigeerd, maar de problemen in de pediatrie en de psychiatrie zijn het beste bewijs dat de balans nog altijd zoek is.

Het is de logica zelf: if you pay peanuts, you get monkeys. Er zijn weer meer kinderen, en er zijn meer mensen die psychische hulp nodig hebben. Als de overheid de logica van vraag en aanbod wil volgen, dan is het tijd om het inkomen van de geplaagde doktersgroepen op te krikken.

En laat het een les zijn dat zoiets niet mondjesmaat moet gebeuren. De schamele extra vergoeding die huisartsen tegenwoordig krijgen voor het bijhouden van het globaal medisch dossier, heeft de stroom van patiënten naar de spoedafdelingen niet gestopt. Voor de overheid is dat een dure grap, terwijl de patiënt er nauwelijks wat van voelt. Feit is dat 2,2 miljoen mensen vorig jaar naar de spoedafdeling gingen. Ze houden daar dure spoedartsen bezig, terwijl hun problemen in 90 procent van de gevallen ook door een goedkopere huisarts kunnen worden opgelost.