Zijn je ouders al een dagje ouder, en krijgen ze stilaan moeite met het beheren van hun geldzaken? In dat geval kan je de verantwoordelijkheid ervan op jou nemen via een speciaal beschermingsstatuut.
Het beschermingsstatuut voorziet in diverse maatregelen die op maat kunnen uitgewerkt worden. Het maakt een onderscheid tussen een buitengerechtelijke en een gerechtelijke bescherming. Hiermee beoogt de wetgever je ouders zo lang mogelijk zelfstandig te laten handelen.
De buitengerechtelijke bescherming
In het beginstadium van dementie kunnen je ouders – indien ze nog wilsbekwaam zijn – bepaalde bankzaken via een lastgeving overdragen aan een vertrouwenspersoon, zonder de tussenkomst van een rechter. Ze beslissen zelf wie hen zal bijstaan, en voor welke verrichtingen. De volmacht kan heel specifiek maar ook algemeen zijn.
Deze buitengerechtelijke bescherming geeft je ouders de kans om hun leven zo veel mogelijk in eigen handen te houden, met de hulp van een vertrouwenspersoon. Het gevoel van verlies van eigenwaarde is daardoor eerder beperkt. Als deze maatregel echter onvoldoende blijkt, kan je ook een gerechtelijke bescherming overwegen.
De gerechtelijke bescherming
Bij de gerechtelijke bescherming stelt de vrederechter een bewindvoerder aan. Die kan je ouders zowel bijstaan voor bepaalde handelingen (de beslissingen gebeuren samen) als helemaal vertegenwoordigen (de bewindvoerder beslist in de plaats van de dementerende). Daardoor is het mogelijk een bewind te regelen in functie van hun specifieke behoeften.
Ter info: in het beginstadium van dementie kan je ook via enkele eenvoudige ingrepen de gevolgen van foutieve bankzaken beperken. Voorbeelden zijn: het blokkeren van de kredietkaart van je ouders, het verlagen van hun uitgavelimiet en het werken met domiciliëringen.
