Kleine spaarders in de kou

© Reuters

De kleine aandeelhouders en spaarders dreigen de rekening voor het wanbeheer van hun banken te moeten betalen.

Na de schorsing door de Europese Commissie staat de overheidswaarborg voor de coöperanten van Arco en Cera onder druk. Ook de begrotingscontrole dreigt roet in het eten te gooien. De kleine aandeelhouders dreigen de rekening voor het wanbeheer van hun banken te moeten betalen. De consumentenorganisaties doen niets. Toch kunnen de gedupeerde beleggers naar de rechtbank stappen.

1 miljard euro

Sinds de ontbinding van Arco, een belangrijke aandeelhouder van Dexia, op 25 januari 2012 hopen meer dan 700.000 coöperanten hun geld te kunnen recupereren via het Bijzondere Beschermingfonds van de overheid. Indien de opbrengst van de vereffening niet volstaat, zal de federale overheid bijspringen. Die factuur kan oplopen tot één miljard euro. Het proces zal echter drie jaar in beslag nemen. Zolang ziet de belegger dus geen eurocent van zijn investering terug.

Bovendien liggen diverse wolven op de loer. Zo dringt de Europese Commissie er in een brief aan de Belgische regering op aan geen bedragen aan gedupeerden uit te betalen, zolang de internationale organisatie geen definitief oordeel over de waarborg heeft geveld. Daarnaast hebben al vier partijen verzet tegen die maatregel aangetekend. Ook de begrotingscontrole dreigt roet in het eten van de coöperanten te gooien. In de Dexia-commissie wond Didier Reynders (MR), voormalig minister van Financiën, geen doekjes om het feit dat de overheidsgarantie aan Arco (christelijke zuil) deel uitmaakte van een politieke deal met de overheidssteun voor Ethias (socialistische zuil).

‘Veilige’ spaarproducten

De coöperatieve aandelen van Arco en Cera werden vaak als klassieke en veilige spaarproducten verkocht. Bovendien heeft de overheid, toen Arco en Cera in moeilijkheden kwamen, een waarborgregeling voor de coöperatieve aandelen tot 100.000 euro per persoon goedgekeurd. De uitbreiding van de overheidswaarborg voor depositoboekjes en vastrentende beleggingsverzekeringen (Tak 21) naar de coöperanten discrimineert echter de kleine aandeelhouder van Dexia en KBC.

Arco is een holding, die in de financiële instelling investeert. Ze doet eigenlijk niets anders dan de goede huisvader die rechtstreeks een aandeel van die bank koopt. Zo worden de gevolgen van de misleiding door financiële instellingen dus afgewenteld op de belastingbetaler.

Consumentenorganisaties
Ondertussen laten de consumentenorganisaties de slachtoffers links liggen. Zij stellen dat de coöperanten hadden moeten weten dat het om een risicovolle belegging ging. Op het gebied van het vennootschapsrecht valt de betrokken instellingen wellicht weinig te verwijten. Maar financieel rechtelijk is er wel een probleem. Daar is de informatie- en de loyaliteitsverplichting een belangrijk principe. Dat was zelfs al het geval voor de goedkeuring van de Europese beleggingsrichtlijn (Mifid) in november 2007. De financiële instellingen kunnen moeilijk beweren dat ze hun aandeelhouders correct hebben ingelicht. De basisprincipes van het financieel recht zijn dus duidelijk geschonden.

Groepsvordering
Dat geeft de gedupeerden munitie om naar de rechtbank te stappen. Zo heeft de correctionele rechtbank in Brussel Citibank veroordeeld tot de volledige terugbetaling van haar cliënten die hadden geïnvesteerd in een product van Lehman Brothers, omdat de bank de financiële regels had geschonden. Bovendien spreekt Arco zichzelf tegen. Enerzijds zegt de coöperatieve vennootschap dat haar vennoten spaarders zijn, en dus recht hebben op de overheidswaarborg voor vastrentende producten. Anderzijds staat in haar officiële documenten – zoals het prospectus, het jaarverslag en de website – dat het om een risicovolle belegging in Dexia gaat. Zo rijdt Arco zich vast. Dat biedt kansen voor slachtoffers die een schadevergoeding willen, om een groepsvordering in te stellen.

Eric Pompen

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content