Tweedehands kledij is booming business: wegwijs in een versnipperde markt

TWEEDEHANDSKLEDIJ Tweedehandswinkels maken een strenge selectie van de spullen die ze overnemen. © Getty Images
Filip Michiels Freelancejournalist

Decennialang was het in de meeste gezinnen vaste prik: een nieuw schooljaar, een nieuwe outfit voor de kinderen. Vandaag moet die nieuwe trui of jas steeds vaker wijken voor tweedehandsspullen. Goed voor de portemonnee én de ecologische voetafdruk. Maar waar klopt u het best aan om kledij tweedehands te kopen of te verkopen?

“De trend is al enkele jaren aan de gang”, zegt Ann Guelinckx, die bij de Gezinsbond verantwoordelijk is voor de organisatie van de tweedehandsbeurzen. “Steeds meer gezinnen kopen hun kinderkledij niet enkel tweedehands, ze verkopen ook veel vaker de spullen waar hun kroost is uitgegroeid. De voorbije jaren zagen we almaar meer regionale beurzen voor tweedehandskinderkledij opduiken. In pre-coronatijden liep dat aantal zelfs op tot ruim 800 per jaar. Zo’n beurs lokt tientallen verkopers en nog veel meer kopers.”

Wie lid is van de Gezinsbond en dringend wat plaats wil maken in zijn uitpuilende kinderkleerkast, telt een klein bedrag neer voor een plaatsje op zo’n beurs. De opbrengst van de verkoop gaat integraal naar de verkoper. “Die heldere formule is een van de grootste troeven van die beurzen. We merken dat de deelnemers vaak opzien tegen de rompslomp die een onlineverkoop meebrengt. Die gaat van het fotograferen van alle te koop aangeboden kledingstukken, over het administratieve proces tot de verzending van de verkochte spullen.”

“Tweedehandskleren zijn niet enkel een stuk goedkoper, ze zijn ook cool”, zegt Niki de Schryver. Zij stampte twee jaar geleden COSH uit de grond, een bedrijf dat met een onlineplatform de brug slaat tussen de consument en winkels van duurzame kledij. Het screent merken op ethische, circulaire en duurzaamheidscriteria, waarna het winkels een score toekent. Dat die aanpak op steeds meer interesse kan rekenen, bewijzen de zowat 12.000 maandelijkse bezoekers van het platform.

De Schryver: “Vroeger leefde er nog een zeker schaamtegevoel over de aankoop van tweedehands. Vandaag pakken tieners en jonge gezinnen er graag mee uit, omdat ze ermee bijdragen tot een duurzamere kledingketen. COSH probeert consumenten een leidraad te geven om minder en gerichter kledij te kopen. Tegelijk willen we consumenten adviseren over het beste kanaal om tweedehandskledij kwijt te raken. In België alleen al zijn er enkele honderden fysieke winkels die zich exclusief op tweedehandskledij toeleggen.”

Enorme versnippering

Als het toch niet zo eenvoudig is een kwalitatief nog goede trui, jas of broek snel door te verkopen, dan komt dat vooral door de enorme versnippering van de tweedehandsmarkt. In eerste instantie kunt u terecht op de fysieke beurzen. De keerzijde van die medaille is dat de aangeboden prijzen er doorgaans behoorlijk laag zijn, niet het minst door het vaak heel uitgebreide aanbod. Bovendien moet de verkoper bereid zijn geregeld een halve dag of langer te investeren in zijn aanwezigheid daar, zonder dat zeker is dat hij ook veel zal verkopen.

Een iets selectiever alternatief zijn de gespecialiseerde tweedehandswinkels. U kunt er zowel terecht voor de aankoop als voor de verkoop van kledij, maar ze maken een behoorlijk strenge selectie van de spullen die ze overnemen en opnieuw te koop aanbieden. Na de verkoop van een artikel gaat een deel van de opbrengst naar de winkel, de rest vloeit naar de verkoper terug. Voorbeelden daarvan zijn onder meer Assepoes in Hasselt, Zusse in Gent en Nounours in Roeselare.

Niki de Schryver signaleert een innovatief buitenbeentje: Anna Pops, een winkel in Aalst. “Die begon met een collectie nieuwe kledij en schoenen, maar pakte eind vorig jaar ook uit met een origineel duurzaam initiatief. Met de Repops-collectie, die enkel in december, januari, juli en augustus in de winkel ligt, wil Anna Pops de strijd aanbinden met het zesmaandelijkse soldenspektakel. Klanten kunnen er in die periode kledij die ze oorspronkelijk in de winkel aankochten opnieuw verkopen. De winkel selecteert daarvoor enkele merken en stelt een aantal kwaliteitscriteria op waaraan de binnen te brengen kledingstukken moeten voldoen.”

Wie het iets goedkoper wil, kan zijn gading vinden bij een keten zoals Melting Pot, met winkels in Antwerpen en Brussel, waar vintage tweedehands te koop is voor de ronde prijs van 15 euro per kilo. Een wat grotere speler op die markt is Think Twice, een keten die onder meer vestigingen in Antwerpen, Brussel, Gent en Brugge heeft. Het zet zich in de markt als een aanbieder van goedkope tweedehands en vintage kledij, en mikt op een hip publiek. En er zijn ook de kringwinkels, verspreid over heel Vlaanderen, waar iedereen gratis tweedehandskledij kan doneren, op voorwaarde dat die kwalitatief nog voldoet aan de normen.

Grote platformen

Naast de fysieke beurzen en winkels is er de reusachtige onlinemarkt. Die wordt in ons land gedomineerd door twee grote platformen: Tweedehands.be en de in kledij gespecialiseerde marktplaats Vinted. In oktober begint ook de Duitse webwinkel Zalando met de aankoop en verkoop van tweedehands kledij.

Tweedehands.be biedt zowel nieuwe als afgedragen spullen aan. De koper kan er onder meer selecteren op item, regio en maat, maar het aanbod is gigantisch. Voor particuliere verkopers is het plaatsen van een zoekertje doorgaans gratis – tegen betaling kunnen ze allerlei extra’s toevoegen – en ze kiezen zelf of ze akkoord gaan met een bod.

Vinted is een Litouws platform dat in een tiental landen actief is en in Europa naar eigen zeggen al 30 miljoen gebruikers telt. Het heeft een heel gebruiksvriendelijke app, die vooral bij jonge mensen bijzonder populair is. Kopers en verkopers kunnen elkaar na elke transactie beoordelen, waardoor de koper een soort kwaliteitsgarantie krijgt. Aan de verkoper kost een transactie in principe geen euro: hij fotografeert de kledingstukken die hij kwijt wil, plaatst ze online en verzendt ze. De koper betaalt de verzendingskosten, en een groot deel daarvan vloeit terug naar het platform. Hoe meer pakketjes de gebruikers versturen, hoe hoger de winstmarges. Het grote nadeel is dat de prijzen op zo’n platform doorgaans bijzonder laag liggen. Een verkoopprijs van 5 euro voor kwalitatieve merkkledij is geen uitzondering.

Naast de gevestigde spelers rezen de voorbije jaren lokale Facebook-groepen als paddenstoelen uit de grond. Ook Instagram is uitgegroeid tot een populair verkoopplatform voor tweedehandskledij. “Online is er tegenwoordig een wildgroei aan alternatieven, maar vaak blijven die heel kleinschalig”, geeft Niki de Schryver nog aan.

De kofferbak als alternatief in coronatijden

Fysieke beurzen om de kledij van uw kroost tweedehands aan te bieden, hebben de tijdsgeest niet mee. Een lokale afdeling van de Gezinsbond bedacht daarom een coronabestendig alternatief. In Kaulille vond vorige week een eerste zogenoemde kofferbakverkoop plaats. “Dat is een creatief alternatief voor de klassieke tweedehandsbeurs, die door de strenge coronamaatregelen voorlopig onmogelijk is”, geeft Gezinsbond-woordvoerder Kurt Jacobs aan. “De kofferbakverkoop is volledig coronaproof: vijftig kofferbakken schreven zich in. Bezoekers konden de beurs met een mondmasker bezoeken na de registratie en de ontsmetting van hun handen.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content