Met limietorders kan je de risico’s van je aandelenbeleggingen beperken. Maar kan dit ook voor de klassieke fondsen die niet op de beurs noteren?
Als belegger moet je bereid zijn om verliezen te incasseren. Bij een rechtstreekse aankoop van aandelen op de beurs kan je de risico’s echter beperken met een stop loss-limiet: die zorgt ervoor dat een aandeel automatisch verkocht wordt wanneer de koers onder een bepaalde grens zakt. Dit is zeker handig wanneer je weinig tijd hebt om je portefeuille op te volgen.
Door te kiezen voor fondsen, kan je het risico van je beleggingen spreiden over verschillende activa. Maar dat betekent uiteraard niet dat je dan helemaal safe zit: fondsen die bijvoorbeeld in aandelen beleggen, kunnen nog altijd flinke sprongen maken. Kan je hiervoor ook een stop loss-limiet instellen?
Meestal kan het niet
De meeste fondsen zijn niet-beursgenoteerd. Ze hebben dan ook geen koers, maar wel een inventariswaarde. Die wordt – eenvoudig uitgelegd – berekend door hun marktwaarde te delen door het aantal deelbewijzen in omloop. Het blijkt in de praktijk onmogelijk om hiervoor stop loss-limieten in te stellen.
Het is dan ook aan te raden om je fondsenportefeuille regelmatig op te volgen. Wanneer een fonds sterk in waarde gedaald is, kan je steeds zelf een verkooporder doorgeven aan je bank of makelaar om je verlies alsnog te beperken. Weet wel dat dit pas gebeurt tegen de eerstvolgende inventariswaarde die op dat moment nog niet bekend is.
Soms kan het toch
Weet dat sommige banken en verzekeraars een verliesbeperking voorzien binnen bepaalde tak23-fondsen. Soms gaat het zelfs om dynamische stop loss-limieten die elke dag opnieuw ingesteld worden. Ook bepaalde strategiefondsen van BNP Paribas Fortis en KBC hebben een ingebouwde jaarlijkse bodembewaking.
