De val van het goedehuisvaderaandeel Colruyt

Jef Colruyt © belga
Jef Poortmans
Jef Poortmans redacteur bij Trends

Het Colruyt-aandeel maakte woensdag een zware tuimeling, na tegenvallende cijfers. De Belgische retailer is stilaan al zijn pluimen verloren als kwaliteitsvol en defensief aandeel. De Colruyt-aandeelhouders zijn de klos.

“Een aandeel dat meestal is opgenomen in de portefeuille van zeer behoudende, voorzichtige beleggers (…). Het zijn aandelen die vaak een bewezen trackrecord hebben, met gunstige langetermijnvooruitzichten en een stabiele groei, een duidelijke strategie, een bekwaam management en een behoorlijk dividendrendement.” Zo luidt de onlinedefinitie van een goedehuisvaderaandeel.

De Belgische grootwarenhuisketen Colruyt wordt al jaren genoemd als het archetype van het goedehuisvaderaandeel, een defensieve speler waarvan de koers ook in economisch turbulente tijden standhoudt. Een blik op de jongste vijf jaar is voldoende om die bewering bij het grof huisvuil te zetten. In het afgelopen jaar is de koers gehalveerd van 40 naar 20 euro per aandeel. Het aandeel staat momenteel liefst 70 procent lager dan de piekkoers van midden 2019.

In vergelijking met zijn concurrenten in Europa en de VS brengt de Belgische retailer het er als slechtste vanaf, met een koersverlies van 54 procent op vijf jaar.

Tussen inflatiehamer en laagste prijsaambeeld

Colruyt zit momenteel geprangd tussen het stijgende algemene prijspeil en zijn laagsteprijzenbeleid. Alle kosten zijn de hoogte ingegaan voor de groep, van transport, lonen en energie tot voeding en andere grondstoffen. Dat zet de winstmarges onder druk.

Tijdens de algemene vergadering eind september stuurde CEO Jef Colruyt al een winstwaarschuwing de wereld in. Daarop ging het aandeel meer dan 10 procent onderuit. Vandaag gebeurde net hetzelfde nadat de groep met halfjaarresultaten was gekomen die ver onder de verwachtingen van de markten uitkwamen. De bedrijfswinst lag 20 procent onder die van vorig jaar en de operationele winst lag maar liefst 40 procent lager. De aandelenkoers ging vandaag 15 procent onderuit.

Wat jarenlang de troef is geweest voor de Belgische retailer, begint hem nu steeds zwaarder als een molensteen om de nek te hangen. ‘De laagste prijs’ is een ijzersterke slogan in België waarmee Colruyt jarenlang marktaandeel heeft kunnen winnen, maar daar begint sleet op de komen.

Lees verder onder de grafiek

De val van het goedehuisvaderaandeel Colruyt
© .

De groep lijdt onder steeds meer concurrentie van grotere buitenlandse grootwarenhuisketens die meer op prijs kunnen concurreren omdat ze door hun omvang tegen lagere prijzen kunnen inkopen. Colruyt moet concurreren met die groten, maar is als inkoper maar een kleintje, waardoor het bij leveranciers minder hefboom heeft om de prijzen te drukken.

“Dat betekent niet het einde van het model van Colruyt, maar wel dat de eeuwige groei in marktaandeel en die fantastische winstgevendheid achter hen liggen”, zegt Gino Van Ossel, retailexpert van Vlerick Business School.

Lees verder onder de video (Kanaal Z)

Daarnaast hebben internationale retailers zoals Jumbo en Albert Heijn, onderdeel van Ahold Delhaize, het voordeel dat ze internationaal actief zijn en daardoor meer slagkracht en flexibiliteit hebben om slechtere marktomstandigheden zoals die van nu het hoofd te bieden.

Colruyt is er niet in geslaagd om met succes de stap naar het buitenland te zetten en internationaal te diversifiëren. De uitbreiding naar Frankrijk is allesbehalve een succes geweest. Dus blijft het een lokale retailer in het kleine België, die steeds zwaarder moet opboksen tegen multinationale spelers.

Geen oog voor aandeelhouders

Macro-economisch en bedrijfsmatig zit dus alles tegen. Daar komt bij dat het management niet de capaciteiten of de wil lijkt te hebben om het tij, dat toch al enkele kwartalen de verkeerde richting uitgaat, te keren. De groep heeft de jongste jaren haar activiteiten uitgebreid naar andere sectoren zoals mode, apotheken, fietswinkels en fitnesscentra.

Die uitbreidingen hebben meer voor afleiding dan voor waardecreatie gezorgd. De kernactiviteiten staan onder druk, maar de urgentie daarvan lijkt aan het management voorbij te gaan. ‘Uitzweten’ lijkt de strategie te zijn. De aandeelhouders zijn daar de dupe van.

Behalve als goedehuisvaderaandeel is Colruyt lang aangeprezen als een goed geleid stabiel familiebedrijf, maar ook die troef begint zich tegen zijn aandeelhouders te keren. De koppigheid waarmee de familie Colruyt als hoofdaandeelhouder vast blijft houden aan oude recepten en niet geneigd lijkt om drastisch bij te sturen, begint op steeds meer weerstand bij grote en kleine beleggers te stuiten.

De ultieme belichaming van die koppigheid is Jef Colruyt, die de rollen combineert van CEO en voorzitter van de raad van bestuur, iets wat vanuit oogpunt van deugdelijk bestuur al niet te best scoort.

In beleggerskringen gaat ook steeds meer speculatie op over een beursexit. Aan de huidige lage koersen heeft de familie Colruyt misschien een gouden kans om een bod te doen op de 40 procent van de aandelen die ze niet in handen heeft.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content