Turkije behoort tot de opkomende economieën. Er zijn voldoende jonge, relatief goed opgeleide werkkrachten. Het land profileert zich ook steeds meer als een partner en een bondgenoot van China. De economische situatie oogt dus aantrekkelijk.
Op 15 juli 2016 werd in Turkije een staatsgreep gepleegd. Er vielen 250 doden en meer dan 2000 gewonden. President Recep Tayyip Erdogan trad hard op. Hij liet meer dan 77.000 personen arresteren. Nog eens 150.000 ambtenaren zijn ontslagen of geschorst. Critici beweren dat Erdogan de staatsgreep gebruikte om af te rekenen met zijn politieke tegenstanders.
De president heeft vurige voorstanders, maar ook rabiate tegenstanders. Feit is dat Erdogan weinig tegenspraak duldt. Zo stuurde hij enkele weken geleden de gouverneur van de centrale bank, Murat Cetinkaya, de laan uit omdat hij had geweigerd de rente te verlagen. Hij benoemde vicegouverneur Uysal als opvolger. Die voerde onmiddellijk de renteverlaging door die Erdogan hem had opgedragen. En hoe: de Turkse centrale bank reduceerde de basisrente met 425 basispunten naar 19,75 procent. Het is de eerste rentedaling in het land sinds 2016 en de grootste renteverlaging sinds de invoering van een inflatiedoelstelling in 2002. Experts hadden een daling met 250 basispunten verwacht.
Inflatie terugdringen
Erdogan beweert al langer dat een hoge rente de inflatie aanwakkert. In zowat alle economieboeken staat het tegenovergestelde. Net een strak monetair beleid is nodig om de inflatie terug te dringen. De Turkse inflatie daalt de jongste maanden, maar bedraagt nog altijd bijna 16 procent. De centrale bank zou de inflatie graag terugbrengen tot 5 procent, maar dat lijkt niet eenvoudig. Tegen het einde van dit jaar behoort, in het beste geval, een inflatie van ongeveer 15 procent tot de mogelijkheden.
De waarde van de Turkse lira daalde uiteraard wat na de renteverlaging. Maar het herstel volgde opvallend snel. Voor een euro moet vandaag opnieuw ongeveer 6,20 lira worden betaald. Sinds begin 2009 is de Turkse munt echter vrijwel continu in waarde gezakt. Tien jaar geleden kwam de lira nog overeen met 2 euro. Nu moeten de Turken drie keer meer betalen voor een euro. Eind augustus 2018 kostte een lira zelfs bijna 8 euro. Begin dit jaar noemde het ratingbureau Moody’s de machtsconcentratie bij president Erdogan een gevaar voor de Turkse economie. Intussen is de situatie nog verergerd. De onafhankelijkheid van de centrale bank is helemaal zoek.
15 procent rendement en meer
De Turkse langetermijnrente daalde onlangs nog eens met 30 basispunten tot 15,31 procent. De neergang van de lange rente is al een tijdje bezig. Enkele maanden geleden stelden we in deze rubriek nog een lening voor van EBRD (European Bank for Reconstruction and Development), een triple A-debiteur. De obligatie, die vervalt op 11 september 2020, gaf toen een rendement van 25,50 procent. Vandaag brengt ze nog nauwelijks 15 procent op. Dat is ongeveer ook het rendement dat een belegger vandaag mag verwachten van een kwaliteitsdebiteur. Het ligt 10 procent lager dan enkele maanden geleden, maar de Turkse lire is sindsdien ook heel wat verzwakt.
Sinds midden mei van dit jaar is wel een kentering ingezet. De sympathie voor obligaties in lira, uitgegeven door sterke debiteuren, neemt daardoor toe. Er zijn niet zoveel obligaties waar een belegger een rendement van meer dan 15 procent mag verwachten.
Enkel muntrisico
Turkije behoort tot de opkomende economieën. Er zijn voldoende jonge, relatief goed opgeleide werkkrachten. Turkije profileert zich steeds meer als een partner en een bondgenoot van China. De economische situatie van Turkije oogt dus aantrekkelijk. De Turkse publieke sector, in tegenstelling tot de privésector, heeft weinig schulden. De overheidsschuld bedraagt slechts 28,50 procent van het bruto binnenlands product. Het is waar dat de Turkse lira in vijf jaar de helft van zijn waarde is kwijtgespeeld. Wie dus zo vroeg – te vroeg, zoals nu blijkt – Turkse obligaties heeft gekocht, is de klos. De tijd lijkt ons rijp voor de aankoop van kwaliteitspapier in de Turkse munt. Misschien is de waarde tot een juist niveau gezakt.
Beleggers die leningen bezitten die op vervaldatum komen, kunnen toch eens kijken naar de secundaire markt waar de beste debiteuren actief zijn, zoals het eerder genoemde EBRD, maar ook IBRD, de Europese Investeringsbank of Citigroup. De lening van die laatste nemen we op in de Obligatieselectie. Ze vervalt op 24 mei 2022 en draagt een mooie coupon van 11 procent. Als u ze kunt kopen rond 90 procent, haalt u een rendement van meer dan 15 procent. De Europese Investeringsbank heeft verschillende obligaties lopen in de Turkse munt. De stukken met een coupon van 10 procent die vervallen op 7 maart 2022 kosten iets meer dan 90 procent van de nominale waarde. Het rendement bedraagt daardoor bijna 14,50 procent. De genoemde debiteuren zijn van topkwaliteit. Het risico zit dus volledig in de munt.
Een bijkomend voordeel van die obligaties zijn de democratische coupures. Die zijn al beschikbaar vanaf 1000 lira of 160 euro. Daardoor is een eerste investering vlot toegankelijk en hoeven beleggers geen al te grote bedragen in te zetten.
