De keuze is simpel: of ons spaargeld wordt aangeslagen, of we krijgen revoluties

De werkloosheidsgraad in de Europese periferie stabiliseert op torenhoge niveaus en het ziet er niet naar uit dat op korte of middellange termijn veel verbetering moet worden verwacht. Vooral in de bail-out landen wordt de situatie steeds schrijnender, de hoge werkloosheid leidt daar tot steeds meer armoede.

Vooral in Griekenland en in Cyprus zijn de kansen om in armoede weg te zakken angstwekkend hoog. Die kansen zijn bijvoorbeeld veel kleiner in Nederland. Maar Europa kan zich onmogelijk veroorloven dat steeds grotere delen van het continent in armoede wegzakken.

De keuze is eigenlijk heel simpel: of ons spaargeld wordt aangeslagen, of we krijgen revoluties. Europa heeft namelijk behoefte aan een groot plan om zowel de schulden uit het verleden weg te werken als de groei te stimuleren. Een dergelijk plan kan alleen gefinancierd worden door een deel van de spaargelden aan te slaan. Het alternatief is revolutionaire situaties en daar zit natuurlijk ook niemand op te wachten.