Brecht Arnaert (SafeCapital): “Schrijf het goud niet af, wel integendeel”

In de voorbije weken heeft goud een ferme correctie laten zien, wat heel wat observatoren deed besluiten dat de goud-bubble nu toch echt wel aan het barsten is. Dit bewijst enkel hoe weinig de meeste financiële journalisten eigenlijk begrijpen van ons monetair systeem en hoezeer zij opgevoed zijn in de Keynesiaanse economische traditie.

Brecht Arnaert (SafeCapital): “De rol van goud is heel eenvoudig: het is de check van de vrije markt op de inflatie die de overheid veroorzaakt door het aangaan van schuld. Sinds 15 augustus 1971 is er namelijk niets meer dat ons geld nog dekt, behalve een claim op ander geld. Dat is de essentie van ons monetair systeem: om het te laten draaien moet steeds meer schuld gemaakt worden, om de intrest te kunnen terugbetalen op de onderliggende waarde. Die onderliggende waardes zijn overheidsobligaties. Geld is dus schuld, en schuld is geld. Dat is iets wat 99 % van de mensen maar niet kan vatten. En dat is ook de reden waarom goud niet begrepen wordt.”

De vraag of de ECB in 2012 eindelijk zal beginnen met geld drukken verraadt een naïviteit die bewijst hoe effectief de propaganda van onze overheden tot nog toe geweest is. Al van bij zijn ontstaan drukt de ECB geld bij, en met name gemiddeld 16,8 % per jaar.

De reden dat wij dit niet zo percipiëren is omdat het Europese monetaire systeem nog subtieler gebouwd is dan de Fed. Terwijl de Fed zonder verpinken rechtstreeks schuld koopt van de Treasury, heeft men bij de ECB nog een extra stap voorzien, die loopt via het circuit van de commerciële banken.

Arnaert: “Dat zit zo. Vrije banken bestaan niet. Wie een bank opricht, wordt verplicht tot twee dingen. Het eerste is zich aan te sluiten bij Nationale Bank van elk land. En het tweede is overheidsobligaties aan te kopen die de Schatkist van dat land (of andere Europese landen) uitgeeft. De Europese Centrale Bank vormt het sluitstuk van dit systeem: willen de commerciële banken liquiditeiten krijgen om mee te werken, dan moeten zij hun eerder aangekochte overheidsobligaties in onderpand geven. En hier komt de kat op de koord: op het moment dat zo’n overheidsobligatie daadwerkelijk in onderpand wordt gegeven, wordt geld gecreëerd. Het mirakel van centraal bankieren is dus dat men in ruil voor het kopen schuld, geld creëert. En DAT, niets anders, is wat inflatie creëert.”

Is de inflatie in voorbije jaren dan 16,8 % geweest? Natuurlijk niet. Het effect van monetaire injecties – een kortstondig verhoogde productie – moet natuurlijk ook in rekening gebracht worden.

Er is niet enkel meer geld geweest dat dezelfde goederen najaagde, maar ook effectief een hogere productie die de toename van de geldhoeveelheid voor een stuk maskeerde.

Arnaert: “Dit effect, waarbij de algemene stijging van het prijsniveau een tijdlang geneutraliseerd wordt, blijft echter niet duren. Er is tijd gekocht, maar ook dat kost geld. Het is niet omdat je met een lijntje cocaine tien uur onafgebroken kunt presteren, dat je die roofbouw niet later betaalt. 2012 zal een jaar zijn van enorm snel stijgende prijzen. De prijs van goud zal daar één van zijn.”

De officiële inflatiecijfers zullen dit natuurlijk verbergen. De index waar nu zoveel discussie over is, is een compleet irrelevant debat. De enige echte maat voor inflatie is de toename van de geldhoeveelheid. Aan de bron, wat men bijdrukt.

Op 1 september 1997 bedroeg de geldhoeveelheid in de eurozone 4 137 miljard euro. Veertien jaar later, op 1 augustus 2011 bedroeg die 9 755 miljard. Een toename van 236 % op 14 jaar tijd dus.

Arnaert: “Wie de officiële index moet geloven kan niet verklaren waarom de “gevoelswaarde” van 50 euro vandaag pakweg de helft lager ligt dan tien jaar geleden. Wie 16,8 % neemt als jaarlijkse geldgroei, en de helft daarvan aftrekt wegens het hierboven geschetste neutralisatie-effect kan dat wel. Zo berekend is het veilig te stellen dat de echte inflatie in het afgelopen decennium ongeveer 8 à 9 procent per jaar bedroeg. Maar die zal niet zo laag blijven. Zoals reeds uitgelegd is het effect van een verhoogde productie – net als een verhoogde energie bij het nemen van drugs – maar tijdelijk. Na de high komt de down. En de down, die heet een ineenstortende economische groei, met daar bovenop nog eens een torenhoge inflatie. Mijn conclusie: 2012 zal het jaar zijn waarin inflatie met zijn uitgestelde som aan krachten keihard zal aankomen. Niet enkel goud zal dus een vlucht nemen, maar de prijs van alles. Waar het in het komende jaar op aankomt, is niet het najagen van nog meer fiatgeld, maar het in stand houden van wat men heeft, gemeten in reële termen. Dit is geen tijd voor avonturen, dit is een tijd om uw kapitaal veilig te stellen. Meer informatie hierover op www.safecapital.eu.”